-Tam bir şaşkınlık içinde, çok büyük bir üzüntüsü var ve sizin şefkatinizi, sevginizi kaybettiğini hissediyor.Başka bir çıkış yolu olmadığını düşünüyor.Sebepler daha da büyük(örneğin;boşanma,ölüm,çok büyük kavgalar...)ya da sıradan(örneğin;yeni bir kardeş, okuldaki sorunlar...)olabilir.
Eğitici tutumlarınızda ki yeni bir değişimin önünde şaşırıp kalmış, ne söyleyeceğini bilemez duruma düşmüş olabilir.Örneğin daha az izin vermeye başladınız ve işi normalden çok daha sıkı tutuyorsunuz.
BU DURUMU ÇOK DAHA CİDDİYE ALIN.
Nedenleri ne olursa olsun, bu durum ciddiye alınmaya değer.Çünkü; sizin canınızı yakacağı gibi, özellikle çocuğunuza daha çok zarar verecektir.Oysa kendi kendine kötülük yapmak, daha önceden ilan edilmiş bir yasak olmalıdır, tıpkı çalmak ya da şiddet uygulamak gibi.Çekip gitmekle tehdit eden bir çocuk ıstırap içindedir ve yardıma ihtiyacı vardır.
Onunla alay etmeyin.Bu, çocuğunuzun problemini sıradanlaştırır ve umutsuzluğunu görmemek, kabul etmemek anlamına gelir.
Çocuğunuzu yeteri kadar iyi tanıyor musunuz?Çocuğunuzun tehdidini uygulayabileceğine inanmıyor musunuz?Sizi, bir üçüncü şekeri almak için kullandığını mı düşünüyorsunuz?Belki de evet, ama kafasından gerçekten ne geçtiğini bilemezsiniz. Tehdidini gerçekleştirmesine fırsat vermeyin (" Tamam çok iyi; git, kapı ardına kadar açık!" ya da " Dur senin valizini hazırlayayım bari" demeyin).Çocuğunuza tehdidini uygulamaktan aciz olduğunu düşündüğünüzü belli etmek ona meydan okumanın en açık yoludur.Ayrıca onu bir gün gerçek bir tehlikeye kadar götürebilecek tahrik edici bir davranıştır.
Pek çok örnekte görüyoruz ki çocuğun yaşadığı karmaşıklığa yetişkinler genellikle ilgisiz kalıyor ya da çözüm bulmada yeterli olamıyor.
NASIL DAVRANMAK GEREKİYOR?
-Gideceğini söylüyor.
Ona hemen bunun sizi üzebileceğini söylemeyin.Yapılacak ilk şey çocuğunuza bunun kendi kendisine zarar vereceğini, yasak olduğunu ve sizin de buna daima engel olacağınızı ifade etmektir.
İster alçak sesle ister yüksek sesle bunu yapacağını söylesin, derhal o anda uğraştığınız işi bırakın. Çocuğunuza bu durumun çok ciddi ve az önce söylediğinin de çok ağır olduğunu gösterin.Onun karşısında katı olun:"Sen benim çocuğumsun, ne evden gitmene izin vereceğim, ne de kendini tehlikeye atmana".
Onu da anlamaya çalışın: "Bir şeyler oluyor ve sen belki de aynı fikirde değilsin ve canın sıkılıyor.Babanla birlikte bir çözüm arayacağız". Onun can sıkıntısı çektiği zamanlarda size ve eşinize güvenebileceğini göstermek zorundasınız.Ona beslediğiniz aşkla ("Sen mutsuz olsan bile biz seni çok seviyoruz") ve sizde bulduğu güvenle rahatlatın onu ("Bizimle daima konuşabilirsin").
- Gözünüzün önünde evden gidiyor.
Tutun çabuk onu.Böyle çekip gitmenin yasak olduğunu ve sizin de buna hep engel olacağınızı açıklayın.Ona ne ana babayı ne de yaşadığı evi, sizin de ana baba olarak çocuğunuzu değiştiremeyeceğinizi hatırlatın.Daha sonra yukarıda sözü edilen yatıştırıcı sözleri tekrarlayın.
- Sizin yokluğunuzda evden gitti.
Sokak sonuna gitmekle yetinse bile bu bir kaçıştır.Bunu öğrenir öğrenmez çocuğunuza şunu söyleyin: "Böyle bir kararı almış olman için çok çok ciddi bir olayın olması gerek.Tabii ki çok korktum ve sanıyorum ki sen de çok korktun.Sonuçta sana hiçbirşey olmadığı için mutluyum".
DAHA SONRA(ERTESİ GÜN VE GEREKİRSE BİRKAÇ GÜN SONRA)
Tekrar tekrar olayın üzerinde durun.Ona şöyle söyleyin:"Bana bütün sıkıntılarından, acılarından, mutsuzluklarından bahsedebilirsin, bunların hepsini dinleyebilirim ama aynı şeyi bir daha yapmana kesinlikle izin vermeyeceğim.Eğer yine aynı şeyi yapmak ister gibi olursan önce benimle konuşmak zorundasın ve merak etme birlikte bir çözüm buluruz".
ENDİŞELERİNİZİ SİZE ŞANTAJ YAPMAK İÇİN Mİ KULLANIYOR?
Birkaç hafta sonra, kendisine alınmasını istediği oyuncağı almayınca sizi tehdit ediyor:"Oldu o zaman, eğer bunu bana almak istemiyorsan evden gideceğim ve kaybolacağım işte".Çocuğunuz bunu yaparak sizin ona olan sevginizi test ediyor, siziin üzerinizde bir şantajın denemesini yapıyor.Sizi korkutmak ve kötülük yapmak için evden çekip gitmekle tehdit ediyor.Sakin olun.Çocuğunuzun kesinlikle daha önce bahsedilen kafasının karışıklığı veya çaresizliğinden ötürü evden gitmesi gibi bir durumu yok.Siz ne kadar endişelenirseniz o kadar bu şantaja geçit verirsiniz ve bir o kadar da çocuğunuz bu durumu kendi lehine kullanır. Ona meydan okumayın. Ama çok katı olun. Yasağı ("Böyle çekip gidemezsin, bunu hep engelleyeceğim") ve tavrınızı("Sana bu oyuncağı almayacağım") hatırlatın.Böylece çocuğunuz tehdidinin size işlemediğinin farkına varacaktır.Ona uyguladığınız engellemeyi daha iyi anlayabilecek ve kendini daha çok güvende hissedecektir.
KAYNAK KİTAP: 1-7 YAŞ ARASI ÇOCUĞUN EĞİTİMİ
Christine Brunet- Anné-Cécile Sarfati
No comments:
Post a Comment