BAĞIRMADAN ÇOCUĞUMA SÖZ DİNLETEMİYORUM.
Sistemli bir şekilde olmaya başladı: Sakince söylüyorsunuz,bir defa iki defa...hiçbir şey olduğu yok.O halde üçüncüde basıyorsunuz çığlığı.Peki bağırmadan nasıl söz dinletebilirsiniz?
NEDEN BAĞIRIYORSUNUZ?
Aşağıdaki sebeplerden biri ya da bir kaçı olabilir:
-Çocuğunuza herhangi birşeyi yapmasını söylediğinizde,hemen yerine getirmiyor.Aksine,istediğiniz şeye tepki vermek için sizin çığrınızdan çıkmanızı bekliyor(genellikle haince bir gülümseme ile...).Sizi hiç önemsemiyor ve çok sinirlendiriyor.
-Otoritenizi başka yollardan sağlayabileceğinize artık kesinlikle inanıyorsunuz.Belki de siz de bu tarzda bir eğitimle büyütüldünüz?Zamanında çok çektiniz ve şimdi aynı yöntemi siz uyguluyorsunuz.
-Belki de biraz zor bir dönemden geçiyorsunuz,iş hayatınızda ya da özel hayatınızda bazı sorunlarınız var.
-Bağırmalarınız belki de içinizdeki başka duyguların bir dışa yansıması.Kriz anlarında hiçbir zaman olmayan,ev işlerini hiçbir zaman üzerine almayan ve yalnız çocuğun banyo ve yemek krizlerinin hemen ardından eve gelen eşinize 'bilinçsiz olarak' bağırıyorsunuz.Ve bağırarak,hissettiğiniz adaletsizliği ifade ediyorsunuz.
BU ÇOCUK İÇİN ÇOK MU KÖTÜ?
Çok fazla abartmayın:Sürekli bağırıp çağıran ana babalar geleceği düşünmeden çocuk yapan yaratıklar değillerdir.
İşte bakın,siz bağırdığınızda çocuğunuzun hissedebilecekleri :
-Dengesi bozulabilir,kendine olan güveni sarsılır ve kendini kaybedebilir.
-Kendisini , sizi bu hale soktuğu için suçlu hisseder.
Zamanla, sizin ona sürekli bağırarak hitap etmenizin bir sonucu olarak, tepkisiz davranmaya başlar:Herhangi bir şey yapmasını istediğinizde size evet der ama on dakika sonra görürsünüz ki hiçbir şey yapılmamıştır.Diğer insanlarla olan ilişkileri de bu ilişkiler güce dayanacağından riske girer.Sonunda siz ve çocuğunuz birlikte olmanın verdiği bütün mutluluğu kaybedersiniz.
BAĞIRMADAN KENDİNİZE NASIL İTAAT ETTİRİRSİNİZ?
- Öncelikle kendinize güvenin.Çocuğunuza verdiğiniz mütevazi eğitimin doğruluğu üzerine kendi kendinize soru sormayı bırakın artık. Çocuğunuzun kimi kurallarda acemilik çekmesi kaçınılmaz ve çok normaldir.Çocuğunuza bu kuralları öğretip uygulamasına yardımcı olmak bir ana baba olarak sizin görevinizdir. Ayrıca kararsız olmaktan da sakının.
- Yasakları ve sınırları tekrar tekrar söylemek çok normaldir.Kurallar hiçbir zaman değişmez değildirler.Çocuğun yaşına ve olgunluğuna göre onları değiştirmek ve her defasında yeniden ilan etmek gerekir.
- Size hemen itaat etmediği zaman onu kuru kuru azarlayarak suçlamaktan sakının: "Tabii ki, senden az önce yapmanı istediğim şeye daha başlamadın bile". Onun "hiçbir işe yaramaz" olduğunu ve daha sonra söylediğinize pişman olacağınız bunun gibi bütün kötü sözleri de söylemeyin.Eğer aceleniz varsa, ona öfkenizi kusmaktansa bir şans verin, daha etkili olacaktır:"Bak 3'e kadar sayacağım, yapmanı istediğim şey için son şansın bu, bir, iki, ...üç!". Bu genellikle çok etkilidir.Ama eğer zamanınız varsa, kendinizi onunla birlikte yapmaya zorlayın(onun yerine değil tabii ki). Bu onu kötü hareket ve sözlerle yıpratmaktan da iyidir.
- Çocuğunuza en kısa zamanda, sınıra geldiğini ya da sınırı geçtiğini farketmesini öğretin.Onun bakışlarını yakalayıp ve daha önce de söylediğimiz gibi ona koca gözlerle bakın.Ne kadar çabuk çocuğunuza dik dik bakmaya alışırsanız, basit bir bakışın onun artık durması ve itaat etmesi gerektiği anlamına geldiğini o kadar çabuk anlatmış olursunuz.
- Teşvik edici stratejilerin hazırlanmasında çocuğunuzla birlikte hareket etmeye çalışın.Onu daha fazla cesaretlendirin ve uğraştığı işi bitirmesi için biraz daha zaman verin. "Giyin çabuk, gel yemek ye, git yüzünü yıka" gibi ardı ardına kesin emirler vermek yerine, ona yaklaşın, bakışlarını üzerinize çekin ve kesin olarak ama sakince programı açıklayın: "Dinle yavrum: Birazdan akşam yemeği başlayacak, eğer bu saate kadar elini yüzünü yıkayıp pijamalarını giyebilseydin, bu gerçekten harika olurdu. Üstelik bu benim işimi de çok hafifletirdi ve ben de seninle övünürdüm. Bunun senin pek hoşuna gitmediğini anlıyorum ama bu gerçekten gerekli bir şey, hadi bakalım sana güveniyorum".İsteklerinizi yerine getirdiği zaman sonuç mükemmel olmasa bile , teşekkür ve tebrik etmeyi de unutmayın.
KAYNAK KİTAP: 1-7 YAŞ ARASI ÇOCUĞUN EĞİTİMİ
Christine Brunet-Anné-Cécile Sarfati
No comments:
Post a Comment